Bengels speelgoedwinkel

Zaterdag 11 april, Leiden.

Karin van speelgoedwinkel Bengels, haalt haar speelgoed naar binnen als ik haar aanspreek.
Er zijn bijna geen winkels meer open in Leiden, dus het viel mij op om haar vrolijke winkel met open deuren aan te treffen.

Karin heeft speelgoedwinkel Bengels al bijna 28 jaar. Hier verkoopt ze niet alleen nieuw speelgoed, maar ze koopt ook mensen hun tweedehands speelgoed over en verkoopt deze in haar winkel. Haar insteek voor het meeste van haar speelgoed is dat het creatief en duurzaam verantwoord is.

Als ik haar vraag waarom ze nog open is antwoord Karin: “Bijna iedereen is dicht, qua speelgoedwinkels zeker. Juist nu zitten er meer mensen met hun kinderen thuis. Het is een service die ik graag blijf leveren. Ook heb ik geen website, dus online verkoop zit er niet in.”

Het is zaterdag en het is rustig in de winkel. De winkel staat vol speelgoed en ik vraag Karin hoe ze met de veiligheid rekening houdt. “We hebben meerdere maatregelen genomen, brieven op de deur met een vraag om maximaal aantal mensen, strepen op de vloer om de 1,5 meter aan te houden en ontsmetingszeep bij de kassa. Toch hebben we nooit problemen gehad met het handhaven. Mensen gaan er zelf heel goed mee om. Helaas is het ook gewoon heel erg rustig. Veel mensen zijn toch te bang om te winkelen. We verkopen nu nog geen 20% van wat we normaal verkopen. Ik hoop dat de regelingen vanuit de overheid me toch nog een beetje kunnen ondersteunen.”

Als ik vraag wat Karin sociaal het meeste mist zegt ze: “Mijn kleinkinderen. Ze wonen in Rotterdam en ik zie ze normaal 1 dag in de week. Dat vind ik wel heel jammer. Ik stuur ze nu cadeautjes en zo krijg ik op mijn beurt ook weer brieven en liefs van hun terug.”

Guitars and Beans

Zaterdag 11 maart, Guitars and Beans Leiden.

Ik kwam voor dat de horeca gelegenheden dicht gingen altijd met plezier mijn kopje koffie op de zaterdagmarkt drinken bij Guitars en Beans. Zo kon je vanuit het terras perfect mensen kijken en de koffie was altijd goed.

Ik spreek Edwin, de eigenaar van de relatief jonge zaak. Hij is momenteel als gitaar zaak nog gewoon open en ook een afhaal koffie is nog een optie. Voorheen had Edwin ook een horeca bestemming in Leiden, maar de passie was er af. Nu zag hij een gat in de markt. Een gitaar winkel met een café erin. De zaak bestaat sinds juni vorig jaar en is volgens Edwin een succes.
Aldus Edwin: “Er was geen gitaarwinkel meer in Leiden. Gitaar spelen is een grote passie van mij en horeca dus ook. Door dit te combineren voelt het weer als een nieuwe uitdaging. Mensen ontvangen het goed en ook het publiek wat hier komt is erg fijn. De variatie houdt het ook leuk. We schenken niet alleen koffie en verkopen gitaren. Je kunt hier achterin ook gitaarles krijgen, ik repareer hier gitaren en er zijn hier regelmatig optredens.”

Edwin speelt ook in een bandje genaamd Rooftop Garden , waarmee hij covers en eigen nummers speelt. Hij omschrijft het als: “Een beetje jaren 70, Motown met jazzy, bluesy vibes. Helaas door de situatie kunnen we nu niet samen spelen als band, dat vind ik wel heel jammer. We hopen een hele grote oefenruimte te kunnen vinden zodat we toch met afstand kunnen blijven spelen.”

Hoe zijn zaak in deze tijd er voor staat? “De koffie verkoop is zwaar gestagneerd. Toch zitten er nu veel mensen thuis die of hun oude hobby weer op willen pakken, of een nieuwe willen beginnen. Dus de verkoop van gitaren is er dan weer niet op achteruit gegaan. Zo kwam er van de week een klant die na 20 jaar een gitaar weer van zolder had gehaald, om zich toch bezig te houden in deze tijd. Hij kwam langs voor onderhoud. Toen kwam er wel een hele bijzondere Gibson gitaar te voorschijn.”

Iedereen die een gitaar uitprobeert in de winkel wordt netjes gewezen op een fles ontsmettingsmiddel zodat elke gitaar corona vrij blijft!

Mika

Aerial Silk

Maandag 6 april, Leiden.

Ik zie steeds vaker dingen in de stad die ik normaal niet zo snel zou zien. We hebben allemaal wel door dat de wereld om ons heen er anders uit is gaan zien. Lege pleinen, treinen en meer blauw op straat zijn hier voorbeelden van. Maar ik zie ook veel mensen die op hun eigen creatieve manieren hun vrije tijd buiten zijn gaan benutten.

Zo zag ik ook Alise die een sport genaamd aerial silk aan een klimrek uitvoerde. Alise verteld mij dat ze normaal aan een plafond van 7 meter hoog hangt. Maar dat voor nu dit het dichtste bij haar normale oefeningen komt.

Samen verbinden

Zondag 5 april, Herensingel Leiden.

Mijn buren, van de woongemeenschap Herensingel (van woningenbouwvereniging de sleutels) staan op deze zonnige zondag morgen onkruid te wieden en zwerfafval te ruimen. Het idee kwam van Getrude: “We wonen aan de Singel, er komt veel verkeer langs en dit zorgt ook voor veel afval. Verder mocht er ook wel wat aan de tuin gedaan worden.” De rest van de bewoners sloten zich aan bij haar plan en zo stond er een heg vol mensen op 1,5 meter afstand van elkaar te tuinieren. Vereenzaming is ver te zoeken, het sociale vangnet is groot. “De meeste mensen werken vanuit huis, we doen boodschappen voor elkaar en zorgen voor elkaar waar nodig. Ook hebben we een aantal best grote gemeenschappelijke ruimtes zo kunnen we toch samen zijn en de 1,5 meter ruimte aanhouden. We hebben een mooie groote tuin, een sauna, een minibioscoop en een gezamenlijke wasruimte”

Grebbelinie

Mijn vriend en ik wandelen graag, in deze tijden kan ik het alleen niet genoeg zeggen dat je populaire wandelroutes moet vermijden. Zo kwam het ook dat we de grebbelinie zijn gaan wandelen. Heerlijk, en we zijn de gehele route bijna niemand tegengekomen. Wie we wel tegen kwamen waren Ton en Henrico. Ton vertelde mij dat hij hobby boer was, hij en zijn zoon waren stukken hout aan het verzamelen voor de houtkachel. Ton werkt normaal voor een installatie bedrijf. Zijn werk gaat door al werkt iedereen van het bedrijf 2 dagen in de week vanuit huis. Zo zijn er op de werkdagen op locatie nooit meer dan 3 mensen tegelijk aanwezig. Henrico gaat nog naar school en vindt het online leren prima gaan. Ze wonen als gezin op de boerderij. Alleen thuis zitten is er dus niet bij en gelukkig is er voldoende ruimte om het thuis werken fijn te houden. Ton loopt regelmatig hard buiten “ik zie hier nog best veel mensen buiten, hardlopen, mountainbike en wandelen. De jonge mensen houden rekening met de afstand. Maar wat ik echt niet begrijp is dat de ouderen mensen hier absoluut geen rekening mee lijken te houden en te onvoorzichtig zijn”

“Het zijn net springbokken”

Vrijdag 3 april, Leiden.

Ik spreek Wim en Jannie aan. Ik heb ze deze week al meerdere keren in de stad gezien, wandelend of ontspannen zittend in de zon. Wim en Jannie zijn ras-Leidenaren, Jannie verteld mij dat ze al sinds 1961 getrouwd zijn. Reken maar uit. Als ik hen vraag om hun geheim voor zo’n lang huwelijk, verteld Jannie mij: “Het is geven en nemen.” Wim herhaalt toestemmend: “Geven en nemen!”

Wim en Jannie liggen in de risicogroep en toen ik hier naar vroeg gaven ze aan beide nog nooit in hun leven griep te hebben gehad, dus bang zijn ze niet. Ook is binnen zitten geen optie voor het stel. Ze lopen elke dag 3 uur door de stad, met zitpauzes ertussen, dat wel. “Dat is goed voor het immuunsysteem.” zegt Jannie. Wat ook hun gezondheid helpt is volgens hun iedere dag soep en fruit. Jannie perst zelf sap. “Ik pers zelf 6 kilo wortelen per week, 2 zakken sinaasappels, citroen en ananas. Daar haal ik dan 4 grote flessen sap uit. We maken alles zelf, ik bak elke week 2 cakes, roombotercakes met lekker veel roomboter. En gewoon je groente en aardappelen eten, dat is belangrijk!”

Als ik vraag of er dingen zijn die ze anders doen in deze situatie komt Wim met een wel heel grappig antwoord. “Mensen gaan vanzelf opzij. Ze denken volgens mij dat wij besmettelijk zijn. Je zou ze moeten zien. Het zijn net springbokken!”

Maarten

Donderdag 2 april, Leiden

Ik loop door de Haarlemmerstraat als Maarten me benaderd of ik wat kleingeld kan missen. Ik heb door de Corona situatie alleen nooit meer contant bij me en kan hem dus ook niet helpen.Toch beginnen we een gesprek. Maarten, heeft nu meer dan ooit moeite om genoeg geld binnen te halen om de opvang in te kunnen. Dit is per gemeente anders en in Leiden ligt dit op 3 euro zegt Maarten. Niemand wil meer benaderd worden. De afstand is groter dan ooit. Ook voor daklozen. Als ik Maarten vraag of hij niet bang is voor het virus, en hoe dat gaat in de opvang. vertelt hij mij: “Er is tot nu toe niemand in de opvang die het heeft, veel zorgen zijn er ook niet. Door onze leefsituatie hebben we een flinke weerstand opgebouwd, wellicht dat dat helpt.” Maarten geeft aan dat ik niet de enige ben die geen contant meer op zak heeft. Ik loop met Maarten naar een pinautomaat en pin toch wat voor hem. Maarten is erg fijn om mee te praten als ik hem vraag of hij nog iets benoemd wil hebben in mijn verhaal verteld hij dit: “ Ik wil vooral mensen op het hart leggen om daklozen gewoon als normale mensen te benaderen. We worden vaak behandeld alsof we onzichtbaar zijn. Dat is geen fijn gevoel.” 

Rock & Roll, boeken, zon en wijn

Dinsdag 31 maart,

Verhalen vinden wordt met de dag lastiger. Er zijn weinig mensen meer buiten.
Na een uur wandelen door de stad kom ik op een straat waar de verhalen voor het oprapen liggen.
Jackpot!

Een man zit in de zon een boek te lezen en een wijntje te drinken. Zijn naam is Boudewijn. Boudewijn is sinds een paar weken pensionado. Of dit hem bevalt? “Niet bepaald. Ik mis met mijn collega’s kletsen en bezig zijn” Boudewijn is maar zijn huis op gaan knappen, achterstallig werk. Uitgesteld tot zijn pensioen. “ Ik heb zat te doen, behangen, verven, timmeren. Ik ga op het moment liever geen bouwmarkt in. Dus een deel van het werk zal een paar weken moeten wachten. Ik zit ook eigenlijk tot nu toe meer binnen. De zon scheen, dus ik ben toch maar met een boek buiten gaan zitten” Boudewijn leest graag en heeft er voor zijn pensioen niet genoeg tijd voor gehad. Nu heeft hij alle tijd van de wereld maar is de bieb gesloten “Ik had graag een stapel boeken gehaald bij die bieb, al heb ik nog aardig wat boeken liggen om te lezen.”

Een paar deuren verder hoor ik muziek en zie ik drie langharige gitaristen breed glimlachen.

Ik spreek met Duncan, Gina en Rik. Ze zitten voor het huis van Gina en Rik. Rik is autospuiter en is erg dankbaar dat hij nog werk heeft in deze tijd. Vandaag heeft hij toevallig een vrije dag. Hij wijst naar Gina en Duncan “Daar zitten de echte rocksterren.” Gina en Duncan zitten samen in een band, de band heet Headfirst en ze hebben pas hun eerste singel uitgebracht: Dinodisco (te beluisteren op Spotify) Gina gaat naar de Herman Broodacademie. Als ik haar vraag hoe de online lessen bevallen, geeft ze een antwoord dat ik nog niet eerder bij studenten heb gehoord. “Het is veel, ik zit op een dag zo’n 7 uur naar een scherm te staren. Ik heb niet het gevoel dat het werk minder is geworden.” Duncan geeft aan dat hij het heel erg mist om dingen te doen met vrienden. “Sociaal vind ik deze situatie het zwaarst. Ik zit hier toevallig met hun, maar verder heb ik weinig contact meer met vrienden die ik normaal best vaak zie.”

Tot slot vraag ik of Rik nog een boodschap heeft in deze tijd, iets wat hem is opgevallen? “AFSTAND! Mensen wees verstandig en hou alsjeblieft gewoon afstand.”

Tico

Maandag 30 maart, Leiden.

“Het is rustig in de stad” is inmiddels een understatement geworden. De temperatuur is gedaald en de lente zon schijnt minder fel. Waar ik vorige week nog veel mensen buiten zag ontspannen, bestaat het straatbeeld nu slechts uit thuisbezorgers en een paar spelende kinderen. Op de Nieuwe Rijn kom ik Tico tegen. Tico vertelt mij dat hij vandaag vroeg klaar was met zijn schoolwerk en niet binnen wil zitten, en dus maar besloten had om te gaan longboarden. “We maken korte dagen. Ik had vandaag tot 12 uur les.” Tico zit in een soort tussenjaar voor de brugklas vanwege zijn dyslexie. We krijgen les via Teams (een soort van Skype) Het werkt nog niet geweldig, maar het is beter dan niks. Tico verteld mij trots dat hij ook fotografeert. Als je zijn foto’s wilt zien, neem even een kijkje op instagram @photos_by_tico