Buiten sporten

Maandag 30 maart, Leiden.

In het Van der Werfpark kom ik Siobhan en Demy tegen. Ze zitten midden in een work-out. “We sporten normaal al best veel toch sporten we nu meer. Van dat thuis zitten ga je ook meer eten, dus het mag ook wel! We wonen hier ook echt maar 2 minuten vandaan dus dit is ideaal.”

De dames wonen in hetzelfde studenten huis en hoeven dus niet op 1,5 meter van elkaar te sporten. Demy is inmiddels al afgestudeerd en moet veel van haar werkzaamheden vanuit huis doen. In het studentenhuis is niet echt een woonkamer. “Ik moet dus werken vanuit mijn studentenkamertje. Je kunt bedenken dat dat erg lastig is. Af en toe moet ik wel fysiek aanwezig zijn op mijn werk” vertelt Demy mij. Demy werkt als kinderpsycholoog en moet bij spoedgevallen naar de praktijk. Verder gaan alle afspraken nu via videobellen. Siobhan werkt aan haar master. “De universiteit is gesloten tot september dus ik volg al mijn vakken online. Aan het begin was de nieuwe werkwijze nog behoorlijk onduidelijk. Inmiddels komt alles op gang. Ik werk normaal het liefste in de bieb. Thuis kan ik mij vrij lastig concentreren. Toch merken we ook veel mooie dingen. Demy en ik hadden het er net nog over. We waarderen de kleine dingen meer, dingen waar je normaal niet bij stilstaat. Ook zijn we als huis dichter bij elkaar gekomen. We hebben nu ook echt de tijd om bijvoorbeeld de nieuwe meiden beter te leren kennen.”

Een stad vol boodschappen

Zondag 29 maart, Leiden.

Als je goed kijkt staat de stad vol boodschappen.

Iedereen doet zijn best om elkaar op te vrolijken of aan te moedigen . Achter de ramen staan beren voor de kinderen om op te speuren, aan de bruggen hangen hartjes en tegenover het LUMC ziekenhuis in Leiden hangen twee banners een met de boodschap Samen staan we sterk, een ander met moedgevende boodschappen richting al het medisch personeel in verschillende talen.

En hoe naar deze periode ook is, krijg ik van al deze boodschappen echt hoop. Ik zal hier niet alleen in zijn…dus wat je ook doet, het helpt!

Woubrugge

Even heel ander nieuws. Vandaag loop ik niet door Leiden, maar door Woubrugge: Ooit benoemd tot het saaiste dorp van Nederland. Ik had voor de zekerheid mijn camera mee, maar totaal geen verwachting van een goed shot of verhaal.

Tot mijn verbazing fietste mijn verhaal me toch voorbij, kwam tot stilstand en raapte vuilnis op. Ik rende achter hem aan en gelukkig kwam hij een paar honderd meter verder weer tot stilstand. Zijn naam was Roelof. Roelof rijdt eens in de 2 weken een vaste ronde van 5 kilometer om vuilnis te rapen, vrijwillig. ‘ Ik hou van de natuur en ben veel met het milieu bezig, toen ik zag dat er overal zwerfafval lag ben ik hier wat aan gaan doen.’ Roelof gaf aan dat via stichting Groenlicht hij hier hulp bij kreeg. ‘Vanuit de Stichting krijg ik zakken, de knijper en deze mooie handschoenen’. Achterop zijn fiets ligt een bos tulpen. Als ik er naar vraag verteld hij trots: ‘Die heb ik net van een mevrouw gekregen die ik onderweg tegen kwam, als blijk van waardering.

Bloesem

Zaterdag 28 maart, Leiden.

Bij het Volkenkunde is er een compleet gevoel van rust. Het is lente, de zon schijnt door de exploderende witte bloesembomen en ik ben helemaal alleen. Voor even. In de zon gaat een man een dutje doen. Ook ik sluit mijn ogen, luister naar de blaadjes die ritselen, voel de zon op mijn gezicht en vergeet even helemaal wat er allemaal aan de hand is.

Een kreet van liefde

Vrijdag 27 maart, Leiden.

De meest bekende winkelstraat van Leiden, de Haarlemmerstraat, is verlaten. Bijna alle winkels zijn dicht en hier en daar slenteren er nog wat mensen door de straat.

Voor een van de gesloten schoenenwinkels in de straat kom ik Lysanne (voor) en Ulla (achter) tegen. “We werken normaal in de schoenen winkel, we zijn op eigen initiatief afgelopen vrijdag toch gesloten. Mensen helpen op anderhalve meter afstand is niet te doen. Zeker onze oudere klanten hebben hulp nodig bij het aantrekken van de schoenen” verteld Lysanne.

Paul en Thijs

Donderdag 26 maart, Leiden.

Paul en Thijs zijn huisgenoten, beiden een eigenaar van hun eigen verdieping. Maar vandaag zitten ze samen thuis te werken vanwege de corona maatregelen. Paul studeert nog, maar Thijs werkt door de omstandigheden verplicht vanuit huis. “Ik heb een 40 uren contract maar mijn taken nemen af en de verveling zit er al in. Het grootste vermaak zijn de spelende buurkinderen die hier langs rennen en de gekste stunts uithalen” aldus Thijs. De blauwe lijn om hun deur is vooral voor de kinderen bedoelt . “Zodat ze weten hoe ze de ander halve meter afstand moeten bewaren.”

De woensdagmarkt gaat door.

Woensdag 25 maart 2020, Leiden,

De markt is open. Het is rustig op straat, gelukkig maar. Alle marktkramen zijn afgezet met tape op de grond om aan te geven waar mensen mogen staan om afstand te houden.

Ik sprak Ilias,marktkraamhouder, hij was niet blij dat de markt op zaterdag dicht was en ook merkte hij hoe weinig mensen er vandaag waren. Hij vond het heel dubbel. Hij kwam er wel doorheen en de mensen en hun gezondheid zijn belangrijker.’Ik heb nog 5 andere locatie’s. Voor nu zit ik goed, maar ook dat kan gauw veranderen’