Maarten

Donderdag 2 april, Leiden

Ik loop door de Haarlemmerstraat als Maarten me benaderd of ik wat kleingeld kan missen. Ik heb door de Corona situatie alleen nooit meer contant bij me en kan hem dus ook niet helpen.Toch beginnen we een gesprek. Maarten, heeft nu meer dan ooit moeite om genoeg geld binnen te halen om de opvang in te kunnen. Dit is per gemeente anders en in Leiden ligt dit op 3 euro zegt Maarten. Niemand wil meer benaderd worden. De afstand is groter dan ooit. Ook voor daklozen. Als ik Maarten vraag of hij niet bang is voor het virus, en hoe dat gaat in de opvang. vertelt hij mij: “Er is tot nu toe niemand in de opvang die het heeft, veel zorgen zijn er ook niet. Door onze leefsituatie hebben we een flinke weerstand opgebouwd, wellicht dat dat helpt.” Maarten geeft aan dat ik niet de enige ben die geen contant meer op zak heeft. Ik loop met Maarten naar een pinautomaat en pin toch wat voor hem. Maarten is erg fijn om mee te praten als ik hem vraag of hij nog iets benoemd wil hebben in mijn verhaal verteld hij dit: “ Ik wil vooral mensen op het hart leggen om daklozen gewoon als normale mensen te benaderen. We worden vaak behandeld alsof we onzichtbaar zijn. Dat is geen fijn gevoel.”